| نظر بدهید
شیوع:
هشت درصد مردان 40-31 سال، 50 درصد مردان 60-51 سال، 70 درصد مردان 70-61 سال و 90 درصد مردان 90-81 سال دارای بزرگی خوش خیم پروستات هستند.میزان شیوع اختلالات جنسی در مردان مبتلا به بزرگی خوش خیم پروستات تقریبا دو برابر مردان عادی است.
سیر بیماری:
در طی فاز اولیه BPH، بافت پروستات شروع به هایپرتروفی میکند. این عمل ممکن است بر میزراه فشار وارد کند، بنابراین در نتیجه انسداد مکانیکی اندازه لومن میزراه کاهش مییابد. به موازات افزایش فشار، بیماران ممکن است اشکال در شروع ادرار کردن یا کاهش یا ضعیف شدن جریان ادرار را تجربه کنند. برخی بیماران ممکن است حتی برای شروع ادرار روی مثانه فشار وارد کنند.
به موازات بدتر شدن علایم، مثانه تحریک میشود. تحریک مثانه فاز آخر BPH است. ماندن ادرار در مثانه ممکن است سب افزایش حساسیت این عضو شود. حتی باقی ماندن مقدار کمی ادرار در مثانه همراه با فشار وارده از طرف پروستات بزرگ شده ممکن است سبب پلی اوری شود.
البته این علایم ممکن است نشان دهنده بیماریهای دیگری مانند پروستاتیت، سرطان پروستات و عفونت دستگاه ادراری نیز باشند. آزمایش دیجیتال رکتال (DRE) و آزمون آنتی ژن اختصاصی پروستات (PSA) برای رد بیماریهای دیگر کمک کننده هستند.
درمان:
درمان بستگی به شدت بیماری دارد.هدف اصلی درمان {BPH }بهبود یا تخفیف علایم است. هم چنین هدف درمان توقف پیشرفت بیماری و جلوگیری از عوارضی است که ممکن است در اثر درمان نشدن{ BPH} ایجاد شوند. انتخاب نوع درمان به وسیله بیمار ارجحیت دارد.
بنابراین بهترین درمان ممکن برای یک بیمار با علایم خفیف و بدون شکایت باید شامل پایش PSA و DRE هم چنین توصیههایی برای پیگیری در صورت بروز علایم است. مشاوره با بیماران در مورد{ BPH} برای آموزش آنها در ارتباط با تغییرات شیوه زندگی مانند اجتناب از نوشیدنیهای حاوی کافئین نزدیک به زمان خواب و مصرف دیورتیکها در صبح به جای شب است.
درمان دارویی مرتبط با BPH اصولاً با کاربرد دو دسته مختلف دارویی تکمیل میشود: آنتاگونیستهای آلفا-آدرنرژیک (پرازوسین، ترازوسین، دوکسازوسین، آلفازوسین و تامسولوسین) و مهارکنندههای ۵-آلفا ردوکتاز (۵-AR) (فیناستراید و دوتاستراید).
مهار گیرندههای آلفا-آدرنرژیک از اتصال نوراپی نفرین به گیرنده آلفا-آدرنرژیک جلوگیری کرده، بنابراین کاهش تون عضله صاف را در پروستات و میزراه تسهیل میکند.آنتاگونیستهای آلفا-آدرنرژیک به واسطه شروع اثر سریع و ایمنی و اثربخشی اثبات شده شان عوامل خط اول در درمان BPH هستند. توجه به این نکته مهم است که این عوامل عضله صاف پروستات را شل میکنند اما اندازه پروستات را کاهش نمیدهند.
تستوسترون در بافتهای محیطی مانند پروستات به وسیله ۵ آلفاردوکتاز(۵-AR) به دی هیدروتستوسترون (DHT) تبدیل میشود که نقش عمدهای در رشد طبیعی سلولهای پروستات بازی میکند. DHT با بروز BPH، سرطان پروستات و آلوپسی آندروژنیک نیز همراه است. دو ایزوفرم ۵-AR به نامهای نوع ۱ و نوع ۲ وجود دارد. هر دو ایزوفرم در بیماران مبتلا به BPH بیان میشوند. بنابراین با مهار هر دو نوع ایزوفرم نتایج قابل توجه تری در درمان BPH حاصل میشود.
از نظر درمانی، مهارکنندههای ۵-AR با اثر تحریکی تستوسترون بر بزرگی پروستات تداخل میکنند بنابراین برای کاهش نمرات علایم و خطر احتباس حاد ادراری (AUR) و مداخله جراحی موثر هستند. البته برای دستیابی به نتایج سودمند نیاز به ماهها درمان با داروهای این دسته وجود دارد تا حجم پروستات کاهش یابد. دو عامل موجود در این دسته فیناستراید و دوتاستراید هستند.
جراحی:
در صورت عدم پاسخ بیمار به درمان دارویی از جراحی استفاده میشود.چنانچه وزن پروستات بزرگ شده به حداکثر 45 گرم برسد، به درمان دارویی پاسخ نمی دهد و بنا بر نظر پزشک یکی از انواع درمان های جراحی استفاده می شود. شایعترین روش جراحی برداشتن پروستات به روش داخل مجرایی (TURP) است.
از برداشتن پروستات به روش جراحی باز شکم وقتی پروستات خیلی بزرگ است (پروستاتهای بزرگتر از 100 گرم) استفاده میشود. روش های کمتر تهاجمی مانند اندویوروسکوپی ، کوتر لیزری (لیزر دیود) و روش های حرارتی یا ... در حال توسعه هستند.
اگر چه در جراحی به روش داخل مجرایی 70 تا 80 % غده برداشته می شود، اما جراح حین عمل، کپسول پروستات را برنمی دارد لذا برگشت مجدد بزرگی پروستات (البته نه در کوتاه مدت بلکه پس از گذشت 5 تا 6 سال) محتمل است.جراحی باز نیازمند بستری طولانی مدت حدود 3 تا 5 روز است. همچنین نیاز به شستشوی مرتب مثانه پس از جراحی در بیمارستان که اغلب با درد همراه است و میتواند نیاز به استفاده از خون تزریقی را نیز به همراه داشته باشد.
منبع:
http://fa.wikipedia.org edited by:http://www.parastaran.tk/
نظرات شما عزیزان:
:: برچسبها:
bph,
بیماری bph,
درمان بیماری bph,
FDLHVDBPH,
درمان بیماری BPH,
جراحی BPH,
BPHچیست؟,